|
اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر خود انتقادگری و طرح وارههای جنسی در زنان مبتلا به سرطان سینه
|
الهام انوشیروانی   ، نرگس رازقی ، شهناز نوحی ، حکیمه آقایی |
|
|
|
چکیده: (2384 مشاهده) |
مقدمه: هدف پژوهش اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر خود انتقادگری و طرح وارههای جنسی در زنان مبتلا به سرطان سینه بود.
روش کار: روش این پژوهش از نوع نیمهآزمایشی با استفاده از طرح پیشآزمون و پسآزمون با دو گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران زن مبتلا به سرطان سینه بیمارستان امام خمینی (ره) بود که در سال¬¬های 99-1398به این بیمارستان مراجعه کردند که طبق آمار اعلام شده حدودا 250 نفر بودند و از بین آنها با استفاده از نمونه گیری در دسترس 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه شامل 15 نفر) جایگزین شدند. سپس پرسشنامههای خودانتقادگری تامسون و زوروف (2004) و طرحوارههای جنسی آندرسون و سیرانوسکی (1994) توسط هر دو گروه تکمیل شد. پس از آن برنامه درمان مبتنی بر شفقت بر روی گروه آزمایش اجرا شد. سپس پرسشنامههای ذکر شده در بالا مجددا توسط هر دو گروه تکمیل شد. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 24 و روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند.
یافته ها: یافته‌های پژوهش نشان داد تأثیر درمان مبتنی بر شفقت بر خود انتقادگری و طرح وارههای جنسی در زنان مبتلا به سرطان سینه معنادار بود (001/0P=) نتیجه گیری: بنابراین میتوان گفت درمان مبتنی بر شفقت یکی از درمانهای گروه درمانهای موج سوم روانشناختی است که توانسته است میزان خود انتقادگری و طرح واره های جنسی زنان مبتلا به سرطان سینه را بهبود ببخشد. |
|
| واژه‌های کلیدی: درمان مبتنی بر شفقت، خود انتقادگری، طرح وارههای جنسی، سرطان سینه |
|
|
متن کامل [PDF 279 kb]
(634 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1400/3/25 | پذیرش: 1400/6/13 | انتشار: 1400/6/10
|
|
|
|
|
|
